Nog 2 weekjes
Door: Lejan
Blijf op de hoogte en volg Marloes & Lejan
18 Oktober 2008 | Kameroen, Foumban
Dag allemaal,
Hier even weer een korte update van ons Kameroenavontuur. Inmiddels is voor ons alles al zo gewoon geworden dat het lastig is voor ons om echt verhalen op de site te plaatsen.
Na onze heerlijke week in Limbe zijn Marloes en ik weer terug in onze eigen plaats Foumban. Ook wel lekker om weer terug te zijn in ons ziekenhuis. Tessa is naar een ander ziekenhuis vertrokken, waar ze ook haar laatste maand zal blijven en Marloes en ik zijn nu door de week samen in het ziekenhuis. Het wordt wel drukker in het ziekenhuis en we hebben het ook echt wel naar onze zin.
Maandag, dinsdag en woensdag zijn we in het ziekenhuis gebleven en hebben we ’s ochtends de visites meegelopen en daarna de consulten gevolgd.
Donderdag had de dokter iets anders voor ons in petto… hij had bedacht om naar twee dispensaires te gaan, een soort kleine ziekenhuisjes die onder ons ziekenhuis vallen, onder leiding van een verpleegkundige. Met de ambu-jeep vertrokken we om acht uur richting de bush samen met de dokter en de driver Francois.
Al gauw verlieten we de stad en reden we over hobbelige paadjes richting het dorpje Kumenka waar de eerste dispensaire zich bevond. Ondertussen hebben we weer veel van het land kunnen zien, op het platteland en in de bush is de armoede een stuk groter dan in de stad, men woont met zn allen in hele kleine huisjes zonder deuren en ramen. De wegen zijn vaak slecht begaanbaar omdat het nu regenseizoen is en het dus overdag een uur regent en er ’s nachts ook flink water valt. (overigens hebben we over het klimaat niks te klagen, overdag lopen wij nog steeds in tshirts en rokjes buiten) Zodra het begint te regenen zetten we altijd direct onze waterbak weer buiten zodat we weer water hebben om te douchen en om te gebruiken voor het koken. Ook drinken we dat water nadat we het vijf minuten gekookt hebben.
Terug naar de dispensaire.. hier hebben Marloes en ik samen de hele ochtend zwangere vrouwen opgemeten, het hartje geluisterd en bepaald wanneer ze gaan bevallen. (mocht je dus zwanger zijn en een consult niet kunnen betalen.. ? kun je altijd nog bij ons komen ;) ) Ook hebben we nog een flink aantal consulten gezien die dag en zijn we tot ongeveer 14 uur in de dispensaire geweest. Naderhand werden we uitgenodigd door de verpleegkundige chef om beignet (een soort oliebol) te eten en daarna zijn we met de dokter en de driver naar de andere dispensaire gegaan. Inmiddels begon het te regenen dus we konden niet heel lang meer blijven, omdat het anders niet mogelijk was met de ambujeep terug naar het ziekenhuis te gaan. Tevens was er nog maar 1 patient in de andere dispensaire, die hebben we kort gezien en daarna zijn we weer terug naar het ziekenhuis gegaan. Kortom een erg leuke dag weer!
Vrijdag zijn we naar de basisschool des petits louhs gegaan om kinderen te meten en te wegen voor het onderzoek van Sabine, onze organisatrice. We zijn begonnen bij de kleuters, heel erg leuk om al die hummels allemaal te meten; de helft weet niet wat een weegschaal is en gaat gerust of op de meter staan of met 1 voet aan elke kant van de weegschaal (dus niet erop); erg grappig om te zien. Daarna zijn marloes en ik weer even naar de markt gegaan en vervolgens weer naar ons huisje waar Tessa al op ons wachtte, omdat die de weekenden nog wel steeds bij ons is.
Vanmorgen hebben we Armelle (de dochter van een verpleegkundige hier, die studeert in Douala) uitgezwaaid, omdat ze weer terug gaat naar Douala, omdat haar vakantie er hier weer op zit. Omdat ons vliegtuig vanuit Douala vertrekt hebben we besloten een dagje eerder te gaan zodat we haar daar nog even op kunnen zoeken, voordat we definitief afscheid moeten nemen.
Want ja over 14 daagjes vertrekt ons vliegtuig dus alweer richting Nederland, de tijd vliegt hier echt. We zijn nu bezig met het organiseren van een afscheidsdiner op 30 oktober voor het hele personeel in het huis van de dokter; dat zijn dus zo’n 65 – 80 mensen..
Nou dit was het for now weer, over twee weekjes kunnen jullie al verhalen en foto’s in het echt horen en zien.
Bisou van Marloes en Lejan
Ps. Ons Frans gaat trouwens echt enorm vooruit, we hadden het niet gedacht, maar inmiddels kunnen we bijna 70% van alle gesprekken volgen. Overigens vooral de Christelijke gesprekken, aangezien we hier bijna elke dag een preek horen in het Frans.
Hier even weer een korte update van ons Kameroenavontuur. Inmiddels is voor ons alles al zo gewoon geworden dat het lastig is voor ons om echt verhalen op de site te plaatsen.
Na onze heerlijke week in Limbe zijn Marloes en ik weer terug in onze eigen plaats Foumban. Ook wel lekker om weer terug te zijn in ons ziekenhuis. Tessa is naar een ander ziekenhuis vertrokken, waar ze ook haar laatste maand zal blijven en Marloes en ik zijn nu door de week samen in het ziekenhuis. Het wordt wel drukker in het ziekenhuis en we hebben het ook echt wel naar onze zin.
Maandag, dinsdag en woensdag zijn we in het ziekenhuis gebleven en hebben we ’s ochtends de visites meegelopen en daarna de consulten gevolgd.
Donderdag had de dokter iets anders voor ons in petto… hij had bedacht om naar twee dispensaires te gaan, een soort kleine ziekenhuisjes die onder ons ziekenhuis vallen, onder leiding van een verpleegkundige. Met de ambu-jeep vertrokken we om acht uur richting de bush samen met de dokter en de driver Francois.
Al gauw verlieten we de stad en reden we over hobbelige paadjes richting het dorpje Kumenka waar de eerste dispensaire zich bevond. Ondertussen hebben we weer veel van het land kunnen zien, op het platteland en in de bush is de armoede een stuk groter dan in de stad, men woont met zn allen in hele kleine huisjes zonder deuren en ramen. De wegen zijn vaak slecht begaanbaar omdat het nu regenseizoen is en het dus overdag een uur regent en er ’s nachts ook flink water valt. (overigens hebben we over het klimaat niks te klagen, overdag lopen wij nog steeds in tshirts en rokjes buiten) Zodra het begint te regenen zetten we altijd direct onze waterbak weer buiten zodat we weer water hebben om te douchen en om te gebruiken voor het koken. Ook drinken we dat water nadat we het vijf minuten gekookt hebben.
Terug naar de dispensaire.. hier hebben Marloes en ik samen de hele ochtend zwangere vrouwen opgemeten, het hartje geluisterd en bepaald wanneer ze gaan bevallen. (mocht je dus zwanger zijn en een consult niet kunnen betalen.. ? kun je altijd nog bij ons komen ;) ) Ook hebben we nog een flink aantal consulten gezien die dag en zijn we tot ongeveer 14 uur in de dispensaire geweest. Naderhand werden we uitgenodigd door de verpleegkundige chef om beignet (een soort oliebol) te eten en daarna zijn we met de dokter en de driver naar de andere dispensaire gegaan. Inmiddels begon het te regenen dus we konden niet heel lang meer blijven, omdat het anders niet mogelijk was met de ambujeep terug naar het ziekenhuis te gaan. Tevens was er nog maar 1 patient in de andere dispensaire, die hebben we kort gezien en daarna zijn we weer terug naar het ziekenhuis gegaan. Kortom een erg leuke dag weer!
Vrijdag zijn we naar de basisschool des petits louhs gegaan om kinderen te meten en te wegen voor het onderzoek van Sabine, onze organisatrice. We zijn begonnen bij de kleuters, heel erg leuk om al die hummels allemaal te meten; de helft weet niet wat een weegschaal is en gaat gerust of op de meter staan of met 1 voet aan elke kant van de weegschaal (dus niet erop); erg grappig om te zien. Daarna zijn marloes en ik weer even naar de markt gegaan en vervolgens weer naar ons huisje waar Tessa al op ons wachtte, omdat die de weekenden nog wel steeds bij ons is.
Vanmorgen hebben we Armelle (de dochter van een verpleegkundige hier, die studeert in Douala) uitgezwaaid, omdat ze weer terug gaat naar Douala, omdat haar vakantie er hier weer op zit. Omdat ons vliegtuig vanuit Douala vertrekt hebben we besloten een dagje eerder te gaan zodat we haar daar nog even op kunnen zoeken, voordat we definitief afscheid moeten nemen.
Want ja over 14 daagjes vertrekt ons vliegtuig dus alweer richting Nederland, de tijd vliegt hier echt. We zijn nu bezig met het organiseren van een afscheidsdiner op 30 oktober voor het hele personeel in het huis van de dokter; dat zijn dus zo’n 65 – 80 mensen..
Nou dit was het for now weer, over twee weekjes kunnen jullie al verhalen en foto’s in het echt horen en zien.
Bisou van Marloes en Lejan
Ps. Ons Frans gaat trouwens echt enorm vooruit, we hadden het niet gedacht, maar inmiddels kunnen we bijna 70% van alle gesprekken volgen. Overigens vooral de Christelijke gesprekken, aangezien we hier bijna elke dag een preek horen in het Frans.
-
18 Oktober 2008 - 16:46
Anneloes:
Hé meiden!
Wat mooi om te lezen wat jullie allemaal beleven. Ga jullie verhalen straks gewoon missen joh! Kunnen jullie in Groningen niet een weblog bijhouden van je belevenissen? (Die verhalen worden gauw saai vergeleken bij jullie belevenis in Kameroen ben ik bang! haha;))
Lejan, bedankt voor je ontzettend lieve mailtje! Snap dat het onvoorstelbaar is wat je daar allemaal meemaakt en dat het niet uit te leggen is. Ik ken het gevoel. Je wilt het mensen wel vertellen maar je weet dat ze het toch nooit zo voelen hoe jij het voelt. Maar ik ben benieuwd naar al je verhalen en foto's! Het weekendje weg de laptop maar mee en al je belevenissen horen!
Kijk er echt naar uit je over 2 weekjes weer een dikke vette hug te kunnen geven!
Doe voorzichtig aan, pas goed op elkaar en blijf nog lekker genieten!
Dikke kus -
18 Oktober 2008 - 16:47
Anneloes:
Ennuh... die preken die jullie nu dagelijks horen moet straks in Nederland gewoon voortgezet worden natuurlijk he! (In het Nederlands dan;)). Goeie zaak!!!:) -
18 Oktober 2008 - 20:49
Beppie:
Hallo Lejan en Marloes (voor Marloes: ik ben een tante van Lejan, aangenaam),
Wat een prachtige verhalen allemaal en wat een ervaring! Dat het toch nog goed kan gaan in die operatiekamers! Wel ietsje anders dan in onze ziekenhuizen. Ik wens jullie nog heel veel plezier de laatste 2 weken, sterkte bij het afscheidnemen en een goeie reis naar huis (met nog veel meer verhalen).
Liefs,
Beppie -
18 Oktober 2008 - 21:08
Annemarie:
Lieve Meiden
Wat geweldig dat jullie het zo naar de zin hebben. Leuk om jullie verhalen te lezen en kan me voorstellen dat de tijd snel gaat. Maar jullie zullen best wel tijdjes hebben dat jullie naar het echte Holland verlangen, en dat is niet verkeerd hoor! Geniet nog maar van de komende 2 weken!
Hier gaat alles prima. Heerlijk herfstweer en drukte met alles. Kay is een lekker ventje en doet het zeer goed. Hij krijgt genoeg aandacht van vele familieleden en kennissen. Ze hebben al over de 200 kaarten dus dan snap je het wel.
Lieve groetjes van Nannemarie -
19 Oktober 2008 - 15:37
Marlous:
Hé lejan!
jeetje, ging ik vrijdag eten met de kok en oonk en waren we aan het praten over dat je binnnenkort alweer terug zou komen..zeg ik tegen oonk, ja, ik heb maar 1 mailtje gehad, snap het niet, volgens mij gaat er iets fout..waarop oonk me attendeerde dat ik de mail niet goed genoeg had gelezen..heel stom, maar heb dan nu eindelijk ook je site ontdekt. Wat een verhalen, heb ze nog niet allemaal gelezen (wordt druk aan gewerkt).
Geniet er nog van de laatste twee weken!
kus
p.s. fijn dat je frans vooruit is gegaan en je nu een soort van franse zoutkorrel kunt verstaan:P -
22 Oktober 2008 - 11:03
Marije:
hee! :) wat gaat de tijd toch snel zeg. Jullie zijn nog maar amper weg en nu is het alweer bijna tijd om terug te gaan. Wat zal het wennen zijn om weer in Nederland te komen. Hopelijk zien jullie er toch een beetje naar uit, ook al zullen jullie vast veel gaan missen. Ik ben in elk geval heel benieuwd naar je live verhalen! tot snel en geniet ze nog de laatste dagen!!
veel liefs, je buuf
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
