Update

Zo alweer een tijdje geleden :) Hier gaat het nog steeds goed, en zijn al bijna helemaal gewend ;)

Dit weekend hebben we een aantal andere nederlanders op bezoek gehad bij ons in Foumban. Hans en Lisette (het echtpaar wat hier voor 9 maanden woont en les geeft op een school) en Yvette (gnk groningen), Roos en Charlotte. Al van ver konden we zien zwaaien, want een groep blanken valt hier nogal op ;) We zijn met hun naar het paleis gegaan en hebben over de markt gelopen, die extra groot is op zaterdag. Hier word je echt door bijna iedereen aangesproken, zeker als je met zo^n grote groep blanken/nasa bent.

Vervolgens is de hele groep in ons huisje wezen kijken bovenop de berg naast het ziekenhuis. Een erg geslaagde middag. In het ziekenhuis is het op dit moment nog steeds niet heel erg druk dus hebben we gevraagd of we ook mogen splitsen en naar verschillende ziekenhuizen gaan. Ook gaat om de beurt een van ons een weekje op de school van lisette mee helpen. Morgen vertrek ik (lejan) naar het schooltje en laat ik tessa en marloes dus tijdelijk alleen in Foumban; de school is namelijk in Baigom, een halfuurtje rijden hiervandaan.

Gisternacht hebben we ook nog een avontuur beleefd. Tessa en Marloes hoorden geschreeuw op onze verranda en konden die nacht plaatsen wat het was. ( ik heb niks gehoord, maar het geschreeuw moet heel akelig geweest zijn) de volgende ochtend bleek dat het de buurvrouw was die malaria had opgelopen en dus helemaal delirant was geworden. Waarbij ze volgens ons ruzie heeft gehad met haar man. Ze is die nacht in het ziekenhuis opgenomen, maar toen ze de volgende weer even thuis kwam was haar man in geen velden of wegen te bekennen en zij had zelf geen sleutel en stond dus buiten, zonder kleding of telefoon.

De andere buurvrouw is er even bijgeweest en maar vertrok ook al gauw weer dus hebben wij de erg zieke buurvrouw maar mee naar ons huis genomen in de hoop dat haar man wel weer zou verschijnen. Nou dat gebeurde dus niet. Op een gegeven moment was het weer tijd voor een infuus voor de buurvrouw en moest ze terug naar het ziekenhuis, hier hebben we haar heen gebracht en om de beurt de wacht gehouden, want de verpleging hier is er niet om voor je te koken of om verder voor je te zorgen, zij regelen slechts de infusen en medicijnen. Voor de rest was de buurvrouw dus aangewezen op ons. Zeer apart vonden wij dit; als je in Afrika geen kinderen hebt en geen ouders die in de buurt wonen dan ben je helemaal op jezelf aangewezen, zeker wanneer je man dan ook nog spoorloos is.
Wij hebben dus maar een Hollandse maaltijd voor haar gekookt; rode bieten en aardappelen met jus. Overigens het is een erg lief mens dus wxe hebben het met veel plezier gedaan, maar raar blijft het wel dat niemand zich om haar bekommerd; terwijl het de vrouw is van de tweede dokter hier is in het ziekenhuis.

Vanochtend verscheen de dokter gelukkig wel op het werk en we hopen dat ze inmiddels wel weer contact gehad hebben. Ook is de hulp van de buurvrouw er nu en die zorgt nu voor haar. Waar de buurman/dokter gebleven was is voor ons een raadsel, mogelijk heeft ie na de ruzie die nacht in zijn kantoor overnacht want daar zagen we hem vannacht met dikke wallen onder zijn ogen wegkomen.
Inmiddels gaat het met de buurvrouw een stuk beter en nog twee infusen dan mag ze weer naar huis.

Morgen vertrek ik dus naar Baigom en gaan Marloes en Tessa waarschijnlijk hier in de buurt naar een ander katholiek ziekenhuis.